Sharda Somer – De kwaliteit van Hindoescholen
Titel proefschrift: De kwaliteit van Hindoescholen
Promovenda: Sharda Somer
Promotoren: Prof. Dr. Ruben Gowricharn en Prof. Dr. Sjaak Braster
Mijn ouders hebben mij als vrouw gestimuleerd en op hun manier geïnspireerd om alles te bereiken als je het wilt. Na de lagere school in Suriname te hebben afgerond stonden de scholen in het voortgezet onderwijs in Nederland niet op mij te wachten. Ik werd op een mavo geplaatst, met als gevolg dat ik van de mavo, naar de havo, naar het HBO, vervolgens naar de universiteit ging. Ik wilde promovoren op een maatschappelijk vraagstuk, maar kende niet hoe dit aan te pakken en in mijn directe omgeving kende ik niemand die gepromoveerd was.
Puur toevallig ontdekte ik tijdens het googlen de SVMK, Stichting Vorming Multicultureel Kader. Dat was voor mij een openbaring. Een promotiekamer die mensen zoals ik, zonder het juiste netwerk, de mogelijkheid biedt om te promoveren. Bellen met de promotiekamer was op dat moment een te directe stap, dus heb ik voorzichtig een mail gestuurd naar de coördinator van de SVMK. Tot mijn verbazing reageerde hij dezelfde dag met het bericht om mijn idee voor een dissertatie op te sturen. Het resultaat was een prettig kennismakingsgesprek met prof. Ruben Gowricharn en een brainstormsessie over actuele maatschappelijke vraagstukken. Van Hindoescholen was bekend dat zij goed presteerden, maar wij wisten niet waardoor dat kwam. Het onderwerp was geboren.
De colleges aan de Vrije Universiteit heb ik al jaren achter mij en in de praktijk blijkt spoedig dat mijn academische vaardigheden onvoldoende waren. De promotiekamer heeft dit hiaat gedicht door workshops en specifieke begeleiding. Mede door de stimulans van de promotiekamer en de individuele begeleiding is mijn proefschrift op 17 september 2008 een feit geworden. Hiervoor ben ik mijn begeleiders van de promotiekamer erg dankbaar. Ik hoop hun vertrouwen met deze dissertatie te hebben waargemaakt.
De belangrijkste reden om hindoescholen tot onderzoeksobject te maken is de geringe bekendheid met dit onderwijs. In de wetenschappelijke literatuur en in de publieke opinie staan vooral zwarte en islamitische scholen in de belangstelling. Zoals alle scholen staan ook Hindoescholen onder overheidstoezicht. Ze moeten voldoen aan de eisen van wettelijke deugdelijkheid zoals een vastgesteld curriculum, juiste grootte van de klassen, een goed uitgeruste schoolgebouw, en een invulling van een eigen curriculum. Zwarte scholen staan vaker negatief in het nieuws door de slechte resultaten. Bij tijd en wijlen laait ook een discussie op over segregatie die mede veroorzaakt zou zijn door zwarte scholen, en dus ook door de hindoescholen (die als een zwarte school wordt bestempeld).
De hindoescholen zijn vergeleken met een openbare, een montessori, een openbare, een christelijke, en een islamitische school. Aan de hand van kwaliteitsindicatoren zijn de scholen beoordeeld. Het antwoord op de centrale onderzoeksvraag is drievoudig: de scholen stimuleren erg tot presteren; de Hindostaanse ouders zijn ambitieus; en de leerlingen staan onder toezicht van leerkrachten die familie kunnen zijn, soms hun ouders kennen, en elkaar ook tegenkomen buiten het schoolmilieu. Deze factoren verklaren de betere prestaties van Hindoescholen.
